zondag 27 december 2020

22 Augustus: Een regenachtige Romantische Strasse

Helaas... als we wakker worden blijkt dat de weersvoorspellingen kloppen. Het is ouderwets rotweer. De regen klettert neer, de wereld is grijs en nat. 

Jammer maar we kunnen er toch niets aan veranderen dus we doen het ermee. Gisteren hebben we besloten in het hotel te ontbijten (dat zat er niet 'bij in') dus daar schuiven we om 08.30 uur voor aan. We krijgen brood, vleeswaar, kaas, sap en koffie aan tafel. De rest mogen we, met mondkapje op, van het buffetje halen. Het smaakt allemaal lekker, en de verse Duitse broodjes zijn niet te versmaden. Da's dan toch wel een stukje beter dan in Amerika 😄 

Na het ontbijt gaat Jurgen tussen de buien door de auto halen. Of nou ja, dat probeert hij maar hij regent ongenadig nat. Voordat de koffers de auto in gaan eerst nog maar even een t-shirt wisselen. We zijn met terugwerkende kracht nog blij dat we 1,5 jaar geleden voor deze auto hebben gekozen en niet voor z'n kleinere broertje, ondanks dat we die ruimte zelden nodig hebben. Nu is het geweldig want we hebben voor een weeshuis aan spullen bij ons en alles past er met gemak in!

Rond 09.30 uur zijn we zover, nog even Schneeballen kopen voor onderweg. Hier blijkt dat we nog niet helemaal gewend zijn aan de mondkapjes: ik moet in de regen wachten op Jurgen die intussen de auto omdraait en dus wegrijdt met m'n mondkapje 😂. Het valt nog niet mee om onderweg die Schneeballen op te eten... ze zijn harder en kruimeliger dan ze eruit zien, dus als het eenmaal op is moeten we echt even onze kleren uitkloppen. Ze zijn gelukkig wel lekker!

Daarna zijn we klaar om de rest van de Romantische Strasse naar Fussen te rijden. Dat is een leuk plan, maar de uitvoering valt letterlijk in het water. In de stromende regen rijden we nog steeds door charmante plaatsjes maar het nodigt niet uit om uit te stappen en rond te kijken. Rondom Nordlingen rijden we een paar rondjes om maar weer op die vermaledijde Romantische Strasse te komen. Uiteindelijk lukt dit weer, maar bij Augsburg geven we het op en verruilen we deze route voor de autoweg. 

Natuurlijk regent het hier ook, en hier en daar hebben we kleine stukjes waar we langzaam moeten rijden, maar om 14.30 uur arriveren we in Fussen. Het is nog te vroeg om in te checken dus we rijden even terug naar de Koningsschlosschen. Maar eigenlijk hebben we helemaal geen zin om in de (mot)regen naar een kasteel te lopen. We nemen een late lunch (Jurgen een curry wurst en ik spaghetti) en nemen op z'n Japans wat foto's van de kastelen. Zijn we er toch geweest 😆

Tegen vijven zijn we weer in het hotel. Laten we dit merkwaardig noemen. De kamer is erg netjes en ruim met een balkon met een mooi uitzicht. Maar het inchecken is een wonderlijke ervaring en 's avonds ruiken we precies wat er in de keuken gekookt wordt. Maar goed, het is maar voor een nacht en als we buiten zitten met het mooie uitzicht is dat ook weer snel vergeten. Wel fijn trouwens dat er recht tegenover het hotel een (kunstmatige) waterval stroomt, want we hadden even gemist dat het hotel pal aan de doorgaande weg ligt.

We merken dat het zowaar even droog wordt dus we nemen onze spullen mee en gaan foto's maken van de waterval. Dat is slechts de rivier oversteken. Hier staat ook een bord dat Oostenrijk op 700 meter afstand ligt 😃 



Bij de waterval zien we een pad dat ons in een minuut of 20 naar het centrum van Fussen moet brengen. Laten we dat maar gelijk doen. Het centrum blijkt onverwachts authentiek, we nemen aardig wat foto's. 



In een speciaalzaak koopt Jurgen nog 2 lokale biertjes (maar niet het Fussen Edelbier van € 15,- per halve liter 😨) en daarna besluiten we dat het toch wel tijd wordt om te eten. Dat doen we bij een Italiaans restaurant op het terras, overigens zonder onze contactgegevens achter te hoeven laten. Vanmiddag zaten we binnen en toen hoefde het ook al niet. Wij snapper er niks meer van 😆. Ondertussen klaart het steeds verder op en zien we zelfs zon en blauwe lucht. Jurgen neemt een salade met scampi's en gamba's (blegh!) en ik een pizza. Ik heb zin in een wijntje. Die is zo lekker dat Jurgen na z'n bier ook een wijntje bestelt. Ik vraag nog hoe de wijn heet, maar krijg alleen 'vino bianco' te horen. Ik wist al even dat het witte wijn was, dus dit helpt niet echt.
Terwijl we aan het eten zijn speelt er een stukje verderop 3 mensen op een alpenhoorn. Veel 'Alpener' wordt het niet!

Via een andere route lopen we in 10 minuten terug naar het hotel. We zitten nog lekker een tijdje op het balkon tot het toch wel wat fris wordt. Het is al weer niet al te laat als het licht uit gaat.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten