Tijd om Ladis weer te verlaten. Het weer is nog steeds goed, gek dat dit voor het hele Alpengebied (dus ook Brienz 😕) dit weekend compleet omslaat.
Na het ontbijt op het zonneterras gooien we alles weer in de auto en checken we uit. Op naar Zwitserland! Het is niet ver rijden en tegen 12.00 uur komen we in een land waar we allebei nog nooit zijn geweest: Liechtenstein. Het duurt ook maar heel even want om 12.15 uur rijden we Zwitserland weer binnen.
Gek genoeg is er hier geen grenspost. Voor ons niet heel handig want we hebben nog geen vignet want we hadden bedacht dat we dat bij de grens zouden kopen. Dan maar bij de eerste de beste benzinepomp die we tegenkomen.
Dat is gelukkig al na 5 minuten, het voelt toch wat 'kaal' om hier zonder vignet rond te rijden 😄 Nu de auto volgeplakt zit met stickers kunnen we verder.
Het plan is om via de Susstenpas te rijden. De tomtom heeft een ander idee dus we rijden twee keer fout maar pakken dan toch de juiste route op. Het landschap wordt eerst wat meer heuvelachtig maar daarna komen de bergen weer terug.
Het is prachtig weer maar we zien niet echt een leuke stop om de Oostenrijkse broodjes op te eten. We zien pas een P als we al bij Gotthard Nord zijn. Niet dat dit daadwerkelijk in de buurt van de Gotthard ligt, maar toch. Nu is het nog maar een paar kilometer voor we van de weg af moeten.
De Susstenpas is mooi, er rijden hier bijzonder veel motoren, en gaat naar 2276 meter. Hadden we steeds een temperatuur van zo'n 25 a 26 graden, hierboven is het net aan 15!
We staan bovenop nog een behoorlijk tijdje in een soort file te wachten tot het stoplicht bij de wegwerkzaamheden weer op groen springt. Daarna wacht er een lange afdaling op ons. Op de steile stukken worden we hier voorbij geracet door fietsers. Ik ken wel een collega die hier graag zou willen fietsen!
Langzaam worden de dalen weer groener zoals dat alleen in Zwitserland (vooruit, ook wel in Oostenrijk) is en het duurt dan niet meer heel lang of we komen aan in Brienz. Dat blijkt een veel gezelliger, kleiner plekje te zijn dan we (ik) eigenlijk hadden gedacht. Eerst nog even een pinautomaat zoeken want we moeten de toeristenbelasting en de parkeerplaats cash betalen. Die blijkt ongeveer recht tegenover het appartement te zitten. Dat appartement hadden we snel gevonden. Maar de sleutel of het kantoortje niet bepaald. De sleutel blijkt (bizar want gewoon aan de stoep) in een envelop te zitten met onze naam en de naam van het appartement erop (Alpenblick). Eerst maar eens binnenkijken.
En verrek, het ziet er precies zo uit als op de plaatjes, inclusief de wasmachine! Dan wordt er aangebeld; we blijken de auto op een verkeerde parkeerplaats te hebben gezet en krijgen een andere toegewezen. Blijkbaar is het belangrijk dat dit zo snel mogelijk gebeurt, want we 'mogen' niet eens even onze koffers uit de auto halen. Tsja, de andere gast zal haast hebben om zijn auto op zijn plek te zetten. Nou ja dan lopen we even. Zo ver is het nu ook weer niet.
Dan pas zien we het kantoortje, een paar 'huizen' verderop. We brengen al onze spullen in het appartement en gaan ons nog even melden. We blijken hier ook een soort Gastekarte te krijgen. Niet met zoveel kortingen als in Oostenrijk, maar misschien kunnen we er toch nog wat mee. Gezien de weersverwachtingen hebben we het plan om een 'vrij-reizen-pas' te kopen (die zijn zeg maar niet gratis...) maar laten varen. Maar we willen natuurlijk nog wel iets doen. Het inchecken verloopt wat rommelig en de versgepinde Zwitserse Franken zijn al snel weer (bijna) op. Ach we weten de pinautomaat te vinden 😂
Terug in het appartement nu eerst een was draaien, dan hebben we nog kans dat het wil drogen. Speciaal vanmorgen hiervoor wasmiddel gekocht. Het kost even moeite (misschien is het handig om de waterkraan open te draaien als je wilt wassen...) maar na een uurtje hangt de was buiten. Dan wordt het de hoogste tijd om te eten, liefst iets op loopafstand. Da's vrij makkelijk: recht tegenover ons appartement zit een restaurant. We eten allebei een schnitzel die erg goed smaakt. Ik heb voor de zekerheid maar een seniorenteller gekozen; ik hoef niet weer zo'n lap vlees. Zoals gezegd smaakt het prima maar het is vrij schandalig wat je hiervoor moet betalen. Maar goed, niet zeuren, dat wisten we van te voren.
We lopen nog een eindje het dorp in en via de waterkant lopen we weer terug. Het is nog steeds heerlijk weer dus zitten we de rest van de avond buiten. Helaas zijn de buren nogal luidruchtig. Het goede nieuws is dan weer dat we ze alleen buiten horen, binnen horen we echt helemaal niks.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten