Het weer is vandaag eigenlijk nog slechter dan gisteren. We slapen dus eerst maar eens lekker uit. Tegen een uur of 11 gaan we ontbijten, met dit slechte weer gaat alles een versnelling lager. Tegen de tijd dat we klaar zijn om weg te gaan is het al 1 uur geweest. Ik ga even kijken of de mevrouw in het kantoortje zit. Dat zit ze niet dus ik bel even om te vragen hoe laat ik kan komen om die papieren te printen. Dat kan over een half uurtje. Dan wachten we toch maar even.
Nadat we de papieren op zak hebben is het de hoogste tijd om nu toch echt op pad te gaan. Alhoewel, voor het weer hoeven we het niet te doen. Dat is ronduit bagger. We besluiten naar het dal van Frutigen te rijden. Daar waren we in 2000 op vakantie.
Van het een komt het ander, en ineens hebben we een kaartje gekocht voor de autotrein naar Goppenstein. Je moet toch wat 😆
We moeten een half uurtje wachten op de volgende trein en na een kwartiertje in een werkelijk pikdonkere tunnel waar we een schokkerig ritje hebben staan we in een droog Wallis! De zon komt zowaar af en toe achter de wolken vandaan, al zien we wel dat, zoals voorspeld wordt, het slechte weer er hier ook aan komt. Er ligt ok allemaal verse sneeuw op de bergen. Dat zal bij 'ons' ook wel zijn, maar dat kunnen we nu nog niet zien want daar hing nog teveel bewolking.
Om weer 'thuis' te komen moeten we weer een pas over. De Furka is dicht en ook de Simplon is gesloten. Gelukkig is de Gimsel wel open maar er wordt wel gewaarschuwd voor sneeuw en gladheid. En niet voor niks.
De weg is schoon maar hoe hoger we komen hoe meer sneeuw en natuurlijk ook steeds kouder, tot dichte mist een 1 graad!
Maar het is wel heel mysterieus met al die bewolking en hoe lager we komen, hoe beter het zicht weer wordt. Tegen 18.00 uur zijn we weer min of meer in de bewoonde wereld. We besluiten een restaurantje te zoeken, we willen deze laatste avond graag kaasfonduen of racletten. Het wordt een restaurant in Boningen, hier kan het allebei.
Onze serveerster is een dame op behoorlijke leeftijd die onverstaanbaar Zwitsers praat. Gewoon vriendelijk knikken en glimlachen 😂
Jurgen neemt Raclette, ik Kaasfondue. Hij krijgt hier kleine aardappeltjes bij, ik brood en een schaaltje tomaat, augurk en zilveruitjes.
En het is echt heerlijk; we eten onszelf tonnetjerond!
Tegen een uur of 8 zijn we thuis, de lage bewolking is weg en inderdaad: ook op de bergen hier is behoorlijk veel verse sneeuw gevallen. Misschien gisteren ook al wel maar toen konden we het nog niet zien.
We vullen de formulieren voor Italie in, we kijken nog wat Netflix en dan is de dag weer voorbij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten